Eerder schreef ik dat Berend Quest een langer verhaal van mij bewerkt heeft en in stukken hakte. Hij publiceert nu met gepaste regelmaat de stukken over mijn oma, hoe ze met vriendinnen de oorlog in het Japanse interneringskamp overleefde door recepten te verzinnen.
http://berendquest.nl/2010/12/het-bonbondoosje-van-mijn-oma-ii/
de recepten publiceert hij apart:
http://berendquest.nl/2010/12/lams-en-varkensribben/
Ik zal toch hier even reageren, anders lijkt het alsof niemand jouw blogs bij 'Berend' leest.
BeantwoordenVerwijderenIk vind de omaverhalen mooi door hun kleine alledaagsheid. Van mij mag je er veel langer over doorvertellen. En misschien is dit het moment, zeker nu je moeder wat ouder is en zich vast steeds meer begint te herinneren van vroeger? (Mijn moeder van 87 wel!)
(En even een huishoudelijke mededeling.. ik kan op mijn blog de links zodanig in de tekst verwerken dat je met één klik meteen op de betreffende pagina komt. Het is te vinden onder een symbooltjebovenin de tekstbewerkingsbalk)
Hoi Alexander,
BeantwoordenVerwijderenWat leuk om de verhalen over oma te lezen. Natuurlijk met herkenbare typeringen. Komen bij mij ook weer oude herinneringen naar boven. Lekker mijmeren zo vlak voor de kerst.
Liefs,
Nienke
ja... en er volgen er nog 3... allemaal met recepten er bij!
BeantwoordenVerwijderen